12 juni 2015, Reims - Bussy-le-Château, 66,2 km.

Vanmorgen bij de buurman gaan ontbijten, omdat bij Le Latino geen petit dejeuner geserveerd werd en bij de buurman wel. Daarna bij een bevriende mevrouw/collega van de hotelier de fietsen uit de kelder gehaald en daarmee naar de Kathedraal gereden en deze bekeken en gefotografeerd. Onze bagage hebben we op onze kamer gelaten. Dat kon tot half twaalf.
De Kathedraal……..[komt later…].
Om elf uur vertrokken we uit Reims voor een gemakkelijke dag. We hadden tot vijf uur de tijd , want voor die tijd konden we ons niet melden op het adres van de Chambres-d’Hotes, waarbij Ben gereserveerd had.
Gemakkelijk werd het niet. Het eerste gedeelte liep nog volledig door de wijnstreek met zoals reeds eerder vermeld behoorlijke hellingen, waartussen de secundaire wegen met de hellingen meegaan. Sterk afwisselend. Daarna werd het vlakker tot Nederlands vlak.
In Mourmelon keek Ben nog eens extra actief om zich heen of hij nog iets kon herkennen van 51 jaar geleden, toen hij op weg naar La Courtine met zijn legeronderdeel hier een nacht zijn kampement had opgeslagen. In deze streek zijn nog steeds militaire kampen en militaire activiteiten.
Tegenover het vlakker worden van het terrein stond het sterker worden van de wind en we kregen hem meer tegen.
In Jonchery-sur-Suippes nog even stil gestaan bij een kerkhof met duizenden graven van Franse militairen die in de eerste wereldoorlog gesneuveld zijn. Een heel ander kerkhof dan een Amerikaans kerkhof. Stenen kruizen i.p.v. marmeren, een weidevlakte met klaver en gele bloempjes en onder de dubbele kruizenrij mosgroei. In zijn geheel minder chique, maar ieder land mag zijn eigen keuze maken op welke manier het zijn gesneuvelde landgenoten van 100jaar geleden herdenkt.
Daarna moesten we 7 km. van de route af om bij het Chambres-d’Hotes te komen. De enige, die op internet stond in deze streek. In een grote boerenloods zijn op de eerste verdieping 5 kamers gemaakt, beneden een recreatieruimte, keuken en nog een kamer. We hebben een luxe kamer met een vide. Dit is een soort bovenverdieping in de kamer met ruimte voor één of twee bedden.
We werden gastvrij ontvangen met een pilsje en dat ging er na 66 km. wel in. En….als we er nog wel een zouden lusten later, dan moesten we maar pakken en opschrijven. Dat doen we natuurlijk. We kunnen Madam in haar gastvrijheid niet teleurstellen.
Het is hier een heel klein dorpje, waar geen winkel of bv. café is. We moesten dus ons eigen avondeten meebrengen. Wat??? Dat vertel ik niet, want dan worden er wijze hoofden geschud en misschien zelfs onnodige zorgen gemaakt. Niet nodig, hoor….ons gaat het goed.