3 juni 2015, Candé - Angers - Durtal, 88,8 km.

Voordat ik begon te schrijven werd ik er al fijntjes aan herinnerd, dat ik de loftrompet had gestoken over de technische vaardigheid van mijn fietscompaan bij het verwisselen van de achterband en het weer goed laten functioneren van het versnellingsapparaat. De bedoeling achter deze herinnering was duidelijk. Ik moet vandaag, en dat doe ik met alle graagte, twee loftrompetten steken over Bens technische vaardigheden.
Al enkele dagen werkte mijn versnellingsapparaat niet optimaal. We hadden er al wel eens naar gekeken, maar kijken alleen heeft meestal weinig effect. Tijdens een klim begon het onder mij te kraken en op eens was het schakelen gebeurd. Het bleek, dat een van de schakeltjes, waaruit een ketting bestaat, gebroken was. Aan de ene kant nog wel vastzat en aan de andere kant uitstak. De techneut keek erna en zei: ”Ik heb wel een kettingpons en schakeltjes bij me”.[Wist ik wat een kettingpons was?] In ieder geval ging aan de kant van de weg de fiets op zijn kop. Ik kreeg wat informatie hoe ik zo links en rechts wat vast kon houden en zo werd de ketting gerepareerd. De kapotte haakjes eruit en twee nieuwe erin. Daarna werkte alles weer zoals het hoort. Ja ….dankzij……..Ben. Zijn technisch interesse en kennis en vaardigheden komen goed van pas en dat mag van mij niet gezegd zijn.
Gisteren beschreef ik onze plannen voor vandaag. Naar Angers en daar het nodige bekijken. Inderdaad we zin in Angers geweest en hebben de grote burcht van de buitenkant gezien. Maar we konden geen onderdak krijgen; alle hotels waren vol en ook chambres d’hotes waren niet beschikbaar. Eerst leek alles goed te komen, want volgens de informatie van de dame van het Office du Tourisme waren er bij hotel Ibis nog twee kamers vrij. Zij stuurde de gegevens omtrent de reservering naar Ibis en wij erachter aan. Daar gekomen keken ze ons verbaasd aan. Ze waren vol. Er zat een mankement in het systeem. Zeiden ze. Na allerlei gedoe zat er voor ons niet anders op dan verder te gaan Dus kozen we voor 40 kilometer verder naar Durtal. Op de kaart leek het een behoorlijk plaats en dat is het ook, maar het enige hotel zat dicht en werd door de notaris te koop aangeboden.
Via het Office werd er een chambre d’hotes voor ons besproken. Toen alles geregeld was, bleek echter dat die kamer wel ongeveer 4 km. buiten de plaats lag. Nou goed dan, we zien wel. Nou, dat hebben we. De 4 km. werden er 7 en op die afstand 3 flinke klimmen. We kwamen op een soort verbouwde boerderij bij twee uiterst vriendelijke mensen. Hij is kok op een onderwijsinstelling, waar de leerlingen ’s middags warm eten krijgen. Zij is alleen thuis en runt alles in en rond het huis. Zij heeft een soort oogziekte en ziet maar enkele meters scherp. Zij spreken beiden alleen Frans. Om 5 uur hebben we op het terras een pilsje gedronken en om 7 uur werden we uitgenodigd voor de maaltijd. We begonnen met een aperitiefje met een Rosé-wijntje. Daarna een uitgebreide groenteschotel met wat spekjes en weet ik veel, wel lekker en daarbij een rode wijn Vervolgens gebakken gehaktballen in tomaat en peren en rijst en tot slot camembert met allerlei fruit van eigen grond met witte wijn. Al met al duurde het eten en het gezellig samenzijn tot goed tien uur. Met nadruk werd nog vermeld, dat al de wijn Anjou-wijn was. De totale conversatie ging in het Frans. Zij konden niets anders, wij moesten zo goed mogelijk alles in het Frans zeggen, ook al was het nog zo krom, we zijn er in geslaagd. Het was gezellig, maar ook vermoeiend. Het was een onvergetelijke avond.