13 mei 2015, De Panne - Calais, 74,6 km.

De tocht van vandaag zou via Duinkerken naar Gravelines gaan, maar ging tot Calais. Gisteren wat minder, vandaag wat meer, dan gepland. We plannen iedere dag, maar passen gemakkelijk aan als de omstandigheden de planning positief of negatief beïnvloeden. Het werd een prachtige fietsdag droog en zonnig en na een anti-wind-stemming gisteren, begonnen we vandaag weer sympathie voor de wind te krijgen, want hij werkte, ook al was hij minder sterk dan gisteren goed mee, ging dezelfde kant op als wij.
De start vandaag ging minder vlot dan gisteren. Waren we toen erg lovend over Truus, vandaag ervoeren we, dat haar leeftijd wat gaat mee spelen, vooral als ze op korte afstanden wat snel naar rechts en links moet, wordt ze wat trager. O.k. we passen ons wel aan.
Na 6 km. passeerden we de grens met Frankrijk. In Duinkerken is veel Memorial-Herdenking in allerlei vormen. Kerkhoven, monumenten tot heel hoog en beelden. Ook een enorm grote Eglise de St. Eloy. De stad op zich maakte op ons niet zo’n geweldige indruk, zodat we al eerder de stad uit waren, dan verwacht. Onderweg zagen we een groot kerkhof met twee velden witte kruisjes. Een voor Geallieerde en een voor Franse militairen, een bittere herinnering.
Naar Gravelines was een zoektocht. We werden aangesproken door en oudere wielrenner in het Frans, of wij de weg wisten naar Gravelines? Hij kon aan onze antwoorden wel horen, dat wij geen Fransen waren en ging over in gebrekkig Engels. Hij schrok blijkbaar van het antwoord van Ben in vloeiend Engels, dat hij haperend zei, dat hij from Belgium was. Waarop Ben vroeg: ’’ from where?’’ Hij antwoordde : ‘’From Brugge.’’, waarop Ben weer reageerde met: ‘’Dan kunnen we dus in het Nederlands verder gaan’’. Hetgeen gebeurde. Een tegemoet komende hardloper wilde ons ook wel helpen, maar hij kwam uit de buurt van Lille en wist hier de weg ook niet. Toch kwamen we op de goede route en toen was het een fluitje. Om kwart over twee waren we in Gravelines en besloten toen om door te gaan naar Calais, 24 km. verder.
Voor Calais zagen we regelmatig afzonderlijke maar ook groepjes oorlogsbunkers. Vooral rond Calais hebben de Duitsers veel van die bouwwerken achter gelaten, want Hitler was ervan overtuigd, dat de Geallieerden hun aanval zouden plaatsen tussen Calais en Cap Gris Nez. Sommige Bunkers staan vlak bij huizen. Zo’n tuinhuisje heeft ook zijn voordelen. Je hoeft niet te schilderen, je hebt geen voegwerk, weinig of geen last van geluidshinder en je maakt hem schoon met de hoge drukspuit. Verplaatsen valt wat tegen. Och, ja je bespreekt wel eens wat onderweg…..
In Calais via Office du Tourisme een kamer geboekt in Hotel Particulier Richelieu en na rusten en douchen een aantal objecten bezichtigd. Aan het strand geprobeerd de Engelse kust te onderscheiden, Ferry-boten vanuit Engeland zien binnenkomen en vertrekken. Maar geleidelijk werd het koud en we kregen zin in een pilsje en wat te eten, waarvoor we in een Brasserie van harte welkom waren. ‘’Thuis’’ via Bens telefoon Anja gebeld, want vanaf de Belgische grens is mijn mobiel zo dood als een pier. Anja zoekt naar de beste oplossing. In ieder geval had ik voor de grens de buitenland bundel moeten installeren. Dat was ik vergeten…..en dus……