Woensdag 21 mei 2014
Blijf op de hoogte en volg Ben en Theo
23 Mei 2014 | Frankrijk, Aubigny-sur-Nère
St. Thibault-Aubigny sur Nère, 91 km.
We zijn wat later gestart, omdat de schone dame nog naar de bakker moest om Franse broodjes te halen.Ook raakten we in gesprek met een Duits echtpaar, dat de Loire-tocht volgde. Zij volgden een georganiseerde tocht, waarbij alles geregeld is, omdat ze geen Frans spreken. Zo tussendoor sprak hij zijn bewondering uit over de taalvaardigheid vooral met vreemde talen van de Nederlanders in het algemeen.
We verlieten de Loire om twee dagen door de wijn- en akkerstreken langs vele kastelen te fietsen.En dat hebben we gemerkt.In St Satur misten we even een afslag van de juiste route, maar via een ander weggetje zouden we zo weer op de route komen. Dat weggetje was een KLIM met hoofdletters, waar zelfs Ben van de fiets ging en nog wel twee keer.Na een enorme inspanning kwamen we inderdaad weer op de route, maar de eerste zeven km. hadden wel een uur geduurd. We volgden het hier en daar ernstig golvende landschap. Niet altijd even snel, maar wel fietsend. In een miniem klein plaatsje, Neuilly-en-Sancerre, op een pleintje voor de kerk, na weer zo’n forse klim stopten we en kwamen we tot de conclusie, dat hier geen koffie te krijgen was.
Uit een bijzondere poort gemaakt van allerlei gereedschap en oude fietsen kwam een man , die met belangstelling naar ons keek. Ben vroeg hem of hij wist waar ergens een cafè was. Hij verwees ons terug naar een plaats op de route, die we zojuist met de nodige moeite hadden afgelegd. Nee, we wilden die kant op.Hij dacht even na en zei:’U wilt koffie? Even wachten”[in het Frans] en verdween.Na een poosje kwam hij terug met een grote kan koffie en de nodige toebehoren. Hij was met een verbouwing bezig en kon ons niet in zijn huis uitnodigen. De deur van de auto werd open getrokken en de stoel diende als tafel.De koffie die over was zouden we maar in een bidon doen en meenemen. Dit deden we niet , want Ben lust geen koude koffie.Hij vertelde , dat hij rond 30jaar geleden vanuit Nieuw Zeeland naar Frankrijk was gekomen en als kunstenaar werkte. We hebben meer dan een half uur met hem ervaringen uitgewisseld, Nu verbouwde hij drie appartementen ,een voor hem zelf en twee voor vrienden, die heel aardig waren, maar die hij niet in zijn huis wilde. Het gesprek verliep allang in het Engels. Het was een onvergetelijke ontmoeting.
De reis ging verder met het idee om in Chappelle d’Angillon te overnachten Hier was een adres voor Chambre d’Hôtes [in goed Nederlands Bed en Breakfest] In een plaatsje daarvoor zagen we ook een verwijzing naar BenB maar dat bestond niet meer , dus maar bellen naar Chapelle, maar ook daar geen BenB meer. Toen viel snel de beslissing door te rijden naar Aubigny, daar waren meerdere adressen.
Tijdens die rit door een groot bos met gelukkig een vlakke weg begon het te regenen en te onweren . Na ongeveer een kilometer zagen we een oud verlaten hutje in het bos , waar we konden schuilen tot in ieder geval het onweer voorbij was. Daarna weer op de fiets. Het bleef nat , maar de wind trok aan waardoor wij in vliegende vaart naart Aubigny konden.
In het Office du Tourisme wisten ze een kamer voor ons te reserveren maar dat was wel drie km. buiten de plaats. Geen probleem. We kwamen bij een prachtige villa in de stijl van die streek met een paar hectare tuin er omheen. Op dat moment begon het heel hard te regenen. En dat bleef de hele avond zo. We kwamen onder het genot van een kopje koffie in gesprek over o.a. de landbouw .de verschillen met Nederland over de financieringen en toen hij hoorde , dat wij ook boerenzoons waren en Ben ook nog op een boerenbank gewerkt had, konden we niet meer kapot. Hij wilde weten welk beroep ik had gehad? En toen ik hem dat vertelde, zei hij, dat hij dat al gedacht had, want in Frankrijk ware o ok veel boerenzoons leraar.Deze mensen hadden hun boerderij op tijd verkocht, zo te zien
Hij stelde zelfs voor om ons naar de stad te brengen om tee ten, maar dat sloegen we vooreerst nog af.Het weer bleef echter zo slecht dat we ons bedachten. Toen we beneden kwamen stond hij klaar, met de sleutel van zijn werkauto in de hand. We gingen met zijn auto naar de stad om te eten.
Even er voor viel er een behoorlijke donderslag, waarna de electriciteit uitviel. Alles donker. Het licht hebben we ook niet meer terug gezien.’s Nachts om half een brandde de lamp weer op de douche. Om 10 uur lagen we in bed met een brandend kaarsje op het nachtkastje en een lampje bij de hand voor naar het toilet.
Wie maakt nou zoiets op één dag mee! Wij.
We zijn wat later gestart, omdat de schone dame nog naar de bakker moest om Franse broodjes te halen.Ook raakten we in gesprek met een Duits echtpaar, dat de Loire-tocht volgde. Zij volgden een georganiseerde tocht, waarbij alles geregeld is, omdat ze geen Frans spreken. Zo tussendoor sprak hij zijn bewondering uit over de taalvaardigheid vooral met vreemde talen van de Nederlanders in het algemeen.
We verlieten de Loire om twee dagen door de wijn- en akkerstreken langs vele kastelen te fietsen.En dat hebben we gemerkt.In St Satur misten we even een afslag van de juiste route, maar via een ander weggetje zouden we zo weer op de route komen. Dat weggetje was een KLIM met hoofdletters, waar zelfs Ben van de fiets ging en nog wel twee keer.Na een enorme inspanning kwamen we inderdaad weer op de route, maar de eerste zeven km. hadden wel een uur geduurd. We volgden het hier en daar ernstig golvende landschap. Niet altijd even snel, maar wel fietsend. In een miniem klein plaatsje, Neuilly-en-Sancerre, op een pleintje voor de kerk, na weer zo’n forse klim stopten we en kwamen we tot de conclusie, dat hier geen koffie te krijgen was.
Uit een bijzondere poort gemaakt van allerlei gereedschap en oude fietsen kwam een man , die met belangstelling naar ons keek. Ben vroeg hem of hij wist waar ergens een cafè was. Hij verwees ons terug naar een plaats op de route, die we zojuist met de nodige moeite hadden afgelegd. Nee, we wilden die kant op.Hij dacht even na en zei:’U wilt koffie? Even wachten”[in het Frans] en verdween.Na een poosje kwam hij terug met een grote kan koffie en de nodige toebehoren. Hij was met een verbouwing bezig en kon ons niet in zijn huis uitnodigen. De deur van de auto werd open getrokken en de stoel diende als tafel.De koffie die over was zouden we maar in een bidon doen en meenemen. Dit deden we niet , want Ben lust geen koude koffie.Hij vertelde , dat hij rond 30jaar geleden vanuit Nieuw Zeeland naar Frankrijk was gekomen en als kunstenaar werkte. We hebben meer dan een half uur met hem ervaringen uitgewisseld, Nu verbouwde hij drie appartementen ,een voor hem zelf en twee voor vrienden, die heel aardig waren, maar die hij niet in zijn huis wilde. Het gesprek verliep allang in het Engels. Het was een onvergetelijke ontmoeting.
De reis ging verder met het idee om in Chappelle d’Angillon te overnachten Hier was een adres voor Chambre d’Hôtes [in goed Nederlands Bed en Breakfest] In een plaatsje daarvoor zagen we ook een verwijzing naar BenB maar dat bestond niet meer , dus maar bellen naar Chapelle, maar ook daar geen BenB meer. Toen viel snel de beslissing door te rijden naar Aubigny, daar waren meerdere adressen.
Tijdens die rit door een groot bos met gelukkig een vlakke weg begon het te regenen en te onweren . Na ongeveer een kilometer zagen we een oud verlaten hutje in het bos , waar we konden schuilen tot in ieder geval het onweer voorbij was. Daarna weer op de fiets. Het bleef nat , maar de wind trok aan waardoor wij in vliegende vaart naart Aubigny konden.
In het Office du Tourisme wisten ze een kamer voor ons te reserveren maar dat was wel drie km. buiten de plaats. Geen probleem. We kwamen bij een prachtige villa in de stijl van die streek met een paar hectare tuin er omheen. Op dat moment begon het heel hard te regenen. En dat bleef de hele avond zo. We kwamen onder het genot van een kopje koffie in gesprek over o.a. de landbouw .de verschillen met Nederland over de financieringen en toen hij hoorde , dat wij ook boerenzoons waren en Ben ook nog op een boerenbank gewerkt had, konden we niet meer kapot. Hij wilde weten welk beroep ik had gehad? En toen ik hem dat vertelde, zei hij, dat hij dat al gedacht had, want in Frankrijk ware o ok veel boerenzoons leraar.Deze mensen hadden hun boerderij op tijd verkocht, zo te zien
Hij stelde zelfs voor om ons naar de stad te brengen om tee ten, maar dat sloegen we vooreerst nog af.Het weer bleef echter zo slecht dat we ons bedachten. Toen we beneden kwamen stond hij klaar, met de sleutel van zijn werkauto in de hand. We gingen met zijn auto naar de stad om te eten.
Even er voor viel er een behoorlijke donderslag, waarna de electriciteit uitviel. Alles donker. Het licht hebben we ook niet meer terug gezien.’s Nachts om half een brandde de lamp weer op de douche. Om 10 uur lagen we in bed met een brandend kaarsje op het nachtkastje en een lampje bij de hand voor naar het toilet.
Wie maakt nou zoiets op één dag mee! Wij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
