Vrijdag 6 juni 2014

L‘Absie - Poitiers 83,4 km.
Ondanks onze geweldige kamer en een goed ontbijt, blijft er toch een negatief aspect aan het verblijf hier. De gastheer had de spreekwoordelijke arrogantie van de Fransman, zoals die jaren geleden werd afgeschilderd. Tegenwoordig is de Fransman veel vriendelijker, toetert als chauffeur minder en spreekt in het algemeen veel beter Engels.
Na L’Absie kwamen we stijgend en dalend door een aantal kleine plaatsjes, die overigens allemaal een Centre de Ville geen Centre de Village hebben. Er was geen vlak stuk te bekennen. Ik weet, dat er lezers zijn, die mijn beweringen wel eens in twijfel trekken, maar….als het alleen maar stijgen en dalen is, iets wat een fietser in Nederland bijna niet kent, dan durf ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te beweren, dat stijgen moeilijker is dan dalen en dat je met stijgen ook langer bezig bent. Nadat ik Ben deze bewering had voorgelegd, keek hij me lange tijd aan en zei met een wat komische blik in zijn ogen: “Ja,volgens mij heb je gelijk”.
Na ongeveer 30 km. kwam voor Ben de broodnodige koffie. Daarna kwam er een moeilijk stuk tot Vasles. Ook hierover een theorie. De route liep over landwegen en het was alsof ze de hoogste punten in het landschap opzocht. Opvallend was daar een woning of een boerderij. Waarschijnlijk zijn dit al heel lang woonplekken en bestond er tussen deze woningen een verbindingsweg , die later tot een officiële weg is bevorderd.Ben noemde deze weg[hij had vandaag een goede dag] vals plat, terwijl ik de weg [ik had echt geen slechte dag] verrekte vals vond. De naam Vasles deed me aan Varsselder denken, hetgeen niet wil zeggen, dat er sprake is van heimwee.
We zagen hier ook nog een goed bewaard gebleven wasplaats uit vroeger tijden. Hierbij werd het water van een beekje door een hierover gebouwd afdak geleid. Op de wasdagen kwamen de vrouwen hier bij elkaar, om behalve de was te doen ook het laatste nieuws te bespreken. Een plaatselijke krant (‘t olde wieven bläedje) was in die tijd dan ook volstrekt overbodig.
VanVasles naar Poitiers was volgens de kaart nog 32 km. Voor ons uiterst verrassend was het feit, dat we een volkomen vlak stuk van 5 km. kregen, later nog wat kortere. Het was een goed befietsbare afstand en lekker warm, zodat een extra keer zonnebrand-crème met de factor 30 op de blanke huid van Ben niet overbodig was.
Na een kleine 80 km. zagen we Poitiers voor ons. Een stad in twee delen. We vielen de stad binnen en kwamen tot stilstand voor de stoplichten op rivierniveau. Vandaar een zware klim naar de andere kant, waar het gezochte plein en het Office de Tourisme natuurlijk op het hoogste niveau liggen. We kwamen natuurlijk toch op de gewenste plek en via het Office vonden we een kamer in Hotel Central. Onze fietsen moesten de gewone voorraadkelder in. Een vreemde manoeuvre. We blijven hier ook morgen nog. Een rust-wasdag. Een laverie hebben we al gevonden. En, omdat ze wat aan het verbouwen zijn in het hotel, krijgen we morgenvroeg om 9 uur ontbijt op bed. Maar….wees niet bevreesd …op zondag al om 8 uur, omdat we dan verder moeten. Van de Retourroute de Bernard zitten er nu 328 km. op in 4 dagen.
Als er morgen nog iets bijzonders gebeurt, vertel ik het.